2018-09-20 ვის უნდა დაეხმაროს ვენდი? „რატომ უნდა ამოგვეღო ვიდეოკამერის ჩანაწერები?! ჩვენ ხომ არ ვიცოდით რა იქნებოდა მასზე?!“ — ქართველი პროკურორი
ვენდი ვარდისფერი ვეფხვია. ის სხვა ვეფხვებისგან განსხვავებულია. ვენდი მთვარეს ეკითხება, რატომ ვარ სხვანაირიო. მთვარე ეუბნება, ეგ სულაც არაა ცუდი, პირიქით, ძალიან ლამაზი ხარო. მეც სხვანაირი ვარ, ხან ვანათებ და ხან არაო. როცა ვანათებ, ყველას ვეხმარებიო. მე ვის დავეხმაროო, დაფიქრდება ვენდი.
ვის დაეხმაროს ვენდი? — სვამენ შეკითხვას გამომცემლობა „ტრიასის“ პირველი კლასის ქართული ენის სახელმძღვანელოს ავტორები. ამ შეკითხვას ისინი პირველკლასელებს უსვამენ. მე რომ მაპასუხებინოს ვინმემ ამ შეკითხვაზე, ორ პასუხს გავცემდი. ამ პასუხებსა და მათ გახსნას შემოგთავაზებთ ქვემოთ.
პასუხი 1: ვენდი უნდა დაეხმაროს საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის მინისტრს, გაერკვეს რა ხდებოდა და რა ხდება სახელმძღვანელოების გრიფირების პროცესში.
მიუხედავად იმისა, რომ მე არ ვიცნობ დეტალურად ამ პროცესს, ზედაპირული შესწავლისას გამოიკვეთა რამდენიმე მეჩეჩი, რომელზეც ეს პროცესი წაფორხილდა.
I მეჩეჩი — ვადები. ვადების აღრევა ერთ-ერთი აქილევსის ქუსლი იყო ამ პროცესში. ჯერ იყო და გამომცემლობებს თავის დროზე არ/ვერ შეატყობინეს ის პირობები, რასაც სამინისტრო/დამკვეთი შესთავაზებდა მათ. შესაბამისად, სახელმძღვანელოების შექმნისთვის საჭირო ისედაც მცირე დრო გაიწელა. თავდაპირველად, დათქმული ვადებით, ჳ-ვჳ კლასებში, ახალი სახელმძღვანელოები ჯერ კიდევ გასულ სასწავლო წელს უნდა შესულიყო. შემდგომი დათქმით, გრიფი მინიჭებული უნდა ყოფილიყო მიმდინარე წლის მაისის ბოლოს. ამ ვადამაც გადაიწია და აგვისტოს დასაწყისში პროცესი ჯერ კიდევ არ იყო დასრულებული.
II მეჩეჩი — გაუმჭვირვალობა. მე არ მიწვლილვია გრიფირების დებულება და სხვა ნორმატიული აქტები, რომლებიც არეგულირებდა ამ პროცესს, არც საქმის მსვლელობისთვის მიდევნებია ფხიზლად თვალყური, მაგრამ შემიძლია ვთქვა, რომ ზედაპირულადაც კი პროცესი გარკვეულ კითხვებს აჩენდა, რაც პერიოდულად თავს წამოყოფდა ხოლმე საგანმანათლებლო საზოგადოებაში. როგორ აფასებდა კომისია სახელმძღვანელოებს? საჯაროვდებოდა თუ არა სახელმძღვანელოს მიერ მიღებული ქულები? ეუბნებოდნენ თუ არა ამ ქულებს სახელმძღვანელოს ავტორებს/გამომცემლობებს? რამდენად შეესაბამება სიმართლეს, რომ ზოგიერთი ავტორისთვის/გამომცემლობისთვის ხელმისაწვდომი იყო კომისიის შეფასებები, ხოლო სხვებისთვის — არა? (ამის შესახებ საუბარია სტუდია „რეპორტიორის“ სიუჟეტში).
აქვე უნდა აღინიშნოს ის პროცესი, რომელიც შაშკინ-მარგველაშვილისეულ გამომცემლობების საწინააღმდეგო პოლიტიკადაა ცნობილი.
ასეთი გაუგებრობა და უპასუხო შეკითხვები ყოველთვის იქნება, როდესაც საქმეს, რომელიც ბიზნესის ხელში უნდა იყოს, სახელმწიფო დაეპატრონება. ასე თუ ისე, ძლივს აეწყო სახელმძღვანელოების ბიზნესი და ე.წ. უფასო სახელმძღვანელოების პოლიტიკამ მოგვიყვანა იმ რეალობამდე, რაც დღეს გვაქვს. ხოლო შეკითხვაზე — „რატომ უნდა უხდიდეს სახელმწიფო მამუკა ხაზარაძისა და ათასობით მისი მსგავსის შვილებს სახელმძღვანელოებში ფულს“ — პასუხი კვლავ არ არის.
III მეჩეჩი — გრიფის მინიჭება. ივლისის თვეში, მაშინ, როდესაც მასწავლებლები რუდუნებით ისვენებდნენ კუთვნილ შვებულებაში, შემჭიდროებულ ვადებში მოითხოვეს სახელმძღვანელოების არჩევა უცნაური პრინციპით: ირჩევენ რომელიმე საგნის (მაგალითად, ქართულის) სახელმძღვანელოს, მაგრამ კიდევ ირჩევენ მეორე სახელმძღვანელოს ამავე საგნისთვის, შემდეგ მესამეს, შემდეგ მეოთხეს და ა. შ. მგონი, მეშვიდემდე. „ამგვარი მიდგომა საშუალებას იძლევა, გამოჩნდეს რეცენზირების შედეგების კორელაცია სკოლების არჩევანთან“ — ასე ფიქრობს სამინისტრო.
რომ გამოჩნდეს, მერე რა? ან რომ არ გამოჩნდეს და არ დაემთხვეს სამინისტროს არჩევანს, მერე რა?! ან კიდევ, შვებულებიდან გამოძახებული მასწავლებელი, რომელმაც ერთი სახელმძღვანელო აირჩია, დანარჩენ ექვსს (თუ ხუთს) ჩააანალიზებს სათითაოდ და პრიორიტეტულობის მიხედვით დაალაგებს?! შე კაი დედმამიშვილო, გრიფირების კომისიის წევრი ვერ გიანალიზებს ამ სახელმძღვანელოებს (ამაზე — ქვემოთ.) და შვებულებიდან გამოძახებულ მასწავლებელს სთხოვ შვიდს ერთად?!
მოკლედ, დავანებოთ ამას თავი (დავუშვათ, ძლიერ მნიშვნელოვანი იყო კორელაციის დადგენა მასწავლებლისა და გრიფირების კომისიის არჩევანს შორის.). ბოლოს აღმოჩნდა, რომ სკოლა, რომელმაც აირჩია გარკვეული სახელმძღვანელო, ვერ მიიღებს ამ სახელმძღვანელოს. რატომ? იმიტომ, რომ გრიფი ვერ მიიღო. აბა, რატომ შესთავაზეს ასარჩევად შვებულებიდან გამოძახებულ მასწავლებელს?!
მმმ…
ანუ გამოდის, რომ გრიფი ჯერ არ ჰქონიათ სახელმძღვანელოებს მინიჭებული და ისე აარჩევინეს სკოლებს?! იქნებ, ეს პრიორიტეტებით არჩევანიც (მე მას „სახალხო გრიფირება“ დავარქვი) იმისთვის მოიგონეს, რომელ სახელმძღვანელოსაც მეტი სკოლა აირჩევდა, ის სახელმძღვანელო დაებეჭდათ და გრიფიც იმისთვის მიენიჭებინათ?!
დაიბენით?! ალბათ.
მაშ ასე. სკოლებს აარჩევინეს სახელმძღვანელოები და ბრძანებაც გამოიცა, რომელსაც ახალი მინისტრი კი არა, მისი მოადგილე აწერს ხელს, რომლითაც დამტკიცდა გრიფმინიჭებული სახელმძღვანელოების სია. ერთი სია 25 ივლისს გამოქვეყნდა (https://goo.gl/ynSu1ჵ), დანარჩენი გრიფირებული სახელმძღვანელოებისა კი — პირველ აგვისტოს (https://goo.gl/pDdpuehttps://goo.gl/ynSu1P). ჰოდა, გამომცემლობა „ტრიასის“ მესვეურები ირწმუნებიან, რომ პირველ აგვისტოს გამოქვეყნებულ სიაში ჩვენი პირველი კლასის სახელმძღვანელო იყო და ელფოსტაზე შეტყობინებაც მოგვივიდა სამინისტროდან, რომ ჩვენი სახელმძღვანელო გრიფირებულიაო. ხოლო მეორე დღეს შეგვატყობინეს, შეცდომა გაიპარა და თქვენი სახელმძღვანელო არაა გრიფირებულიო.
კიდევ ერთხელ გადავავლოთ თვალი პროცესს. სკოლებს ასარჩევად შესთავაზეს სახელმძღვანელოთა სია, რომელშიც იყო „ტრიასის“ პირველი კლასის ქართული. სკოლების გარკვეულმა ნაწილმა (როგორც ამ გამომცემლობის მესვეურები ამბობენ, საკმაოდ დიდმა რაოდენობამ, ყველაზე მეტმა, დაახლოებით 25 ათასი მოსწავლის შესაბამისმა) აირჩია ეს სახელმძღვანელო. საბოლოოდ კი აღმოჩნდა, რომ სახელმძღვანელოს გრიფი ვერ მიუღია.
რატომ შესთავაზეს სკოლებს ისეთი სახელმძღვანელო ასარჩევად, რომელსაც გრიფი არ ჰქონდა? „მოდი, ვნახოთ, ჩვენი გრიფირების კომისიის დასკვნა თუ დაემთხვევა სკოლების არჩევანს, ანუ თუ არავინ აირჩევსო?!“ არასერიოზულია? გეთანხმებით.
პირველ აგვისტოს გამოქვეყნებულ სიაში რატომ გაიპარა და შემდეგ რატომ ამოიღეს? ვიღაცამ ექსელის ფაილში შეცდომით გადააკოპირა და სეივების დროს მაუსზე ხელი არასწორად დაეჭირათ…
გამოდის, შეეშალათ: I — როგორც სკოლებში ასარჩევად გადაგზავნის დროს; II — პირველ აგვისტოს სიის გამოქვეყნებისას; III — გამომცემლობისთვის ელფოსტით წერილის გაგზავნის დროსაც. შეცდომა ვის არ მოსვლია?! თუნდაც სამი.
როგორც ვხედავთ, ფრიად მრუმე (კარგად გამოხატავს ეს სიტყვა) სიტუაციაა და სწორედ ვენდის დახმარება სჭირდება ახალ მინისტრს გასარკვევად.
კიდევ ვის უნდა დაეხმაროს ვენდი?!
პასუხი 2. ვენდი უნდა დაეხმაროს გრიფირების კომისიას.
სანამ ამ პასუხის გაშლას დავიწყებდე, მინდა ყურადღება მიგაქცევინოთ სათაურის ქვეშ ეპიგრაფად გამოტანილ ქართველი პროკურორის სიტყვებზე, რომლებიც წარმოვადგინე გაქანებული არაპროფესიონალიზმისა და უტიფრობის მკაფიო ილუსტრაციად.
...მოკლედ, სამინისტროში გამომცემლობის მესვეურებს აუხსნეს, რომ რა პრეტენზიები გაქვთ, მექანიკურ შეცდომას (გაგახსენებთ, სამი შეცდომაა) რატომ აქცევთ ყურადღებას, კომისიას უარყოფითი დასკვნა ჰქონდა თქვენს წიგნზეო. და სადემონსტრაციოდ აძლევენ კომისიის ერთი წევრის (პირობითად მოვიხსენიოთ, როგორც გ.მ.) მინისტრ მ. ჩხენკელის სახელზე ჯერ კიდევ 9 ივნისს დაწერილ უარყოფით დასკვნას „ტრიასის“ პირველი კლასის ქართულის სახელმძღვანელოზე (დავანებოთ თავი, რომ თუ კომისიის დასკვნა უკვე იყო ცხრა ივნისს, ერთი თვის შემდეგ სკოლებს რატომღა უგზავნიან... ვიკითხოთ: ეს კომისიის დასკვნაა თუ მხოლოდ ერთი წევრის? ყოველ შემთხვევაში, რადგანაც გამომცემლობას ეს დასკვნა მიაწოდეს, უნდა ვივარაუდოთ, რომ მიაწოდეს კომისიის ყველაზე ავტორიტეტული და კომპეტენტური წევრის თვალსაზრისი. ჩვენც განვიხილოთ ეს დასკვნა და შემდეგ კვლავ ვენდის ვთხოვოთ დახმარება.)
სანამ დასკვნის განხილვას შევუდგები, მინდა ერთი შეკითხვა დაგისვათ: წარმოიდგინეთ, სახელმძღვანელო მოგცეს შესაფასებლად და გთხოვენ, წარადგინო წერილობითი დასკვნა. თქვენ სახელმძღვანელო არ მოგეწონათ. როგორ დაიწყებთ დასკვნის წერას? რამდენიმე ვერსიას შემოგთავაზებთ და ამოირჩიეთ: ა) ყურადღებით გავეცანი რა წარმოდგენილ სახელმძღვანელოს... ბ) მიუხედავად იმისა, რომ სახელმძღვანელოში გვხვდება ბევრი პოზიტიური ადგილი... გ) მინდა მოგახსენოთ, რომ სახელმძღვანელო, რომელიც მე შევაფასე... დ) საკმაოდ პრობლემური წიგნია.
ცხადია, თქვენ „დ“ პასუხს არ ამოირჩევდით. არადა, სამინისტროს გრიფირების კომისიის ყველაზე ავტორიტეტული წევრის, გ.მ-ს დასკვნა სწორედ ასე იწყება. აქედანვე ცხადია, რომ დასკვნა უარყოფითი იქნება. მაგრამ დასაწყისი ხომ არაა მთავარი? ჩვენც აკაკის იმ მკითხველებივით ხომ არ უნდა მოგვივიდეს, რომლებიც ვაჟასადმი მიძღვნილ ლექსში მხოლოდ ენის დაწუნებას კითხულობენ და იმასაც არასწორად?!
აკაკი ვახსენე და არცთუ შემთხვევით. ერთ-ერთ კომენტარში მე ბატონ გ.მ.-ს აკაკისა და გოგლას ჩანგის მოზიარე ვუწოდე, ვერ დავიჯერე მისი მხრიდან ასეთი არაპროფესიონალური ჩარევა სახელმძღვანელოს შერჩევის პროცესში. და ახლაც, როდესაც ჩემი თვალით ვკითხულობ საოცრად არაკომპეტენტურ ტექსტს, — რომლის ჯერ მხოლოდ პირველი წინადადება განვიხილეთ, — არ მინდა ბრალეულობის მთელი სიმძიმე საუკეთესო სახელმძღვანელოს ჩაგდებაზე ბატონ გ.მ.-ზე გადავიტანო. ამაში ბრალი მიუძღვის იმ უფლებამოსილ პირებს, ვინც გ.მ.-ს იმ სახელმძღვანელოს შეფასება სთხოვა და ამაში ფული გადაუხადა, რომლის შეფასების კომპეტენციაც მას არ ჰქონდა. მან შეაფასა ისე, როგორც შეძლო (სხვა რამ არ მინდა ვიფიქრო. ჭორები მოაშორეთ!) თუმცა, აქვე მინდა აღვნიშნო, რომ უფრო მაღალი შეხედულება მაქვს ბატონი გ.მ.-ს ლიტერატურულ გემოვნებაზეც და კოგნიტურ მონაცემებზეც, ვიდრე ამ წერილშია წარმოსახული. წერილს კი ვერ გავექცევით და მეც განვაგრძობ მის განხილვას. მანამდე კიდევ ერთხელ მინდა დავაყენო გადაწყვეტილების მიმღებთა ვინაობის, მათი პროფესიონალიზმისა და კეთილსინდისიერების საკითხი.
განვაგრძოთ დასკვნის განხილვა.
„წინასაანბანო პერიოდი ერთი შეხედვით, ნორმალურად არის ჩამოყალიბებული (სტილი და პუნქტუაცია აქ და ყველგან დაცულია, — გ.ჭ.), თუმცა ნახატებზე მიწერილი სიტყვები ბავშვებისთვის გაუგებარი დარჩება — ჯერ არ იციან კითხვა.“
ამის წაკითხვის შემდეგ ცხადი ხდება, რომ ბატონი გ.მ. არაა პირველ კლასში სწავლების მეთოდიკაში გარკვეული და არაფერი სმენია კითხვისა და წერის სწავლების სხვადასხვა მიდგომის შესახებ. ამის ახსნა-განმარტებას, ცხადია, აქ არ ვაპირებ, თუმცა, მხოლოდ ერთს შევნიშნავ მისივე ლოგიკით: სახელმძღვანელოს ყდაზე რატომ აწერია „ქართული ენა“ ?! როგორც გ.მ. იტყოდა, „ჯერ არ იციან კითხვა და ბავშვებისთვის გაუგებარი დარჩება“...
გავიცინეთ, გვეყოფა! განვაგრძოთ.
„საანბანო პერიოდის მეთოდიკა გადასახედია. მაგალითად, გაუგებარია — პირველივე ასო-ბგერაზე რანაირად უნდა აღიქვან ბავშვებმა... „ანა და აკა ხატავენ“; ან: „ანამ დახატა ზღვა“ — ამდენი ახალი ბგერის (სიტყვები, ცნებები, ტერმინები აქ და ყველგან დაცულია, — გ. ჭ.) გააზრება ბავშვებს გაუჭირდებათ.“
ეს ციტატაც ამტკიცებს, რომ დასკვნის ავტორი არ იცნობს კითხვის სწავლების დაბალანსებულ მიდგომას და „მთელი-ნაწილები-მთელის“ პრინციპზე აგებულ გაკვეთილებს. რჩება განცდა, რომ ბატონი გ.მ. ასო-ბგერებსა და მათ სწავლებაზე ფიქრისას თავის იმ აღმოჩენის ამარა დარჩენილა, რომლის მიხედვითაც „ქართულ ანბანში 28 „მამაკაცი“ და მხოლოდ 5 „მანდილოსანია“ (კვაჭანტირაძე, თ., სასიტყვეთი, 2008, გვ. 430).
ბატონი გ.მ. არც პირველია და არც უკანასკნელი, რომელიც ეწინააღმდეგება ანბანის შესწავლის პერიოდში საკითხავ ტექსტებში „უცნობი“ ასოების შემოტანას და ამ რიგის სპეციალისტებს ისეთი ტექსტები შეაქვთ მოსწავლეებთან, რომლებიც სრულიად დაცლილია აზრისგან და რომელთა დეკოდირება ბავშვების ტანჯვადაა ხოლმე გადაქცეული. მოკლედ აღვნიშნავ, რომ მოსწავლეები ხალისით „კითხულობენ“ (დეკოდირებით, მთლიანი სიტყვების ამოცნობით, კონტექსტური გასაღებების გამოყენებით, ილუსტრაციების დახმარებითა და სხვა — ნასწავლი თუ თითქმის ინსტინქტური სტრატეგიების გამოყენებით) მცირე, აზრიან, სახალისო, ილუსტრირებულ ტექსტებს და, ამ ტექსტებზე დაყრდნობით, ადვილად იმახსოვრებენ, ითვისებენ სამიზნე ასო-ბგერას, თუკი გაკვეთილი აგებულია ასეთი მიდგომის დროს გამოსაყენებელი საგაკვეთილო მოდელით „მთელი-ნაწილები-მთელი“ (დასაწყისში შემოთავაზებული სახელმძღვანელოს ტექსტის შემთხვევაში, როგორც ვხვდებით, სამიზნე ასო-ბგერაა „ვ“. ეს და „ტრიასის“ სახელმძღვანელოში გამოყენებული სხვა საანბანო ტექსტები სწორედ ჯიპრაიდის პროექტის ფარგლებში შეიქმნა ავტორთა ჯგუფის — თათა ჭანტურია, მაია ლორთქიფანიძე, ხათუნა რაზმაძე, მაკა მახარობლიძე, ლელა ქისტაური, ქეთი ფიცხელაური — მიერ).
მეტს ამ მიდგომის შესახებ აღარ ვისაუბრებ. აღვნიშნავ მხოლოდ იმ ფაქტს, რომ ასეთ მიდგომას ნერგავდა საქართველოს დაწყებითი განათლების პროექტი წლების განმავლობაში და მასწავლებლებმა, რომლებმაც მოსინჯეს ეს მიდგომა, აღტაცებით საუბრობენ თავიანთი მოსწავლეების მიღწევებზე. სახელმძღვანელოს ავტორები, რამდენადაც ვიცი, ქალაქ-ქალაქ დადიოდნენ და მასწავლებლებს აცნობდნენ ჯიპრაიდის მიერ შემოთავაზებულ მიდგომებს, მეთოდებს. სწორედ ამ შეთავაზებაზე იყო დაფუძნებული ამ მასწავლებელთა არჩევანიც, რომელიც გრიფირების კომისიის დასკვნამ გააბიაბრუა.
იმედს ვიტოვებ, რომ შეცდომა პირველ აგვისტოს პირველად გამოქვეყნებულ სიაში, ან გამომცემლობისთვის პირველად გაგზავნილ წერილში, ან სკოლებისთვის ასარჩევად გადაგზავნილ სიაში კი არ იყო გაპარული, არამედ ბოლოს მიღებულ გადაწყვეტილებაში, რომელიც ასეთი არაკვალიფიციური დასკვნის საფუძველზე ყოფილა მიღებული. სხვათა შორის, 3 აგვისტოს გამოქვეყნებულ ამ ცვლილებებში თავად ცვლილებები არაა წარმოდგენილი.
...ბატონი გ.მ., თავის დასკვნაში, შემდეგ უფრო დაკონკრეტებულ შეცდომებს ასახელებს, რომელთაგან უმრავლესობის წარმოდგენა არ ღირს, რადგანაც არასერიოზულია. მაგალითად, ზოგიერთი ტერმინის მნიშვნელობაში გ.მ. ვერ ერკვევა და ენობრივი შეცდომა ჰგონია. მხოლოდ რამდენიმე შენიშვნას აღვნიშნავ კიდევ. მას, მაგალითად, მიუღებლად მიაჩნია, პირველკლასელმა მოსწავლეებმა ისაუბრონ თავიანთი მომავალი პროფესიის შესახებ. მართლაც, რა იციან პირველკლასელებმა პროფესიები?! ამისთვის მეთერთმეტე კლასში ხომ სპეციალური საგანი იქნება შემოღებული, რომელიც დაეხმარებათ მათ კარიერულ ორიენტაციაში და მანამდე ნურას უკაცრავად! მხოლოდ მეთერთმეტე კლასში უნდა ვისაუბროთ მომავალ პროფესიებზე!
აღარ გეცინებათ?! ძალიან კარგი.
ან კიდევ, ის რა დავალებააო, თუ რას გავაკეთებ ჩემი ქვეყნისთვისო?! მართლაც, რა იცის პირველკლასელმა, რა უნდა გააკეთოს თავისი ქვეყნისთვის?! ისინი ხომ ჩემი და ბატონი გ.მ.-ს თაობის პირველკლასელები არ არიან, რომლებიც სხაპასხუპით გიპასუხებდნენ, თუ რა უნდა გაეკეთებინათ პარტიისთვის?! არა. დღევანდელმა პირველკლასელებმა კი იმაზე საპასუხოდ, თუ რა უნდა გააკეთონ ქვეყნისთვის, ჯერ სკოლა უნდა დაასრულონ, შემდეგ უმაღლესი, შემდეგ ხარისხიც უნდა დაიცვან, შემდეგ სამინისტროს გრიფირების კომისიაში უნდა მოხვდნენ და მხოლოდ ამის შემდეგ მიხვდებიან, თუ რა უნდა გააკეთონ თავისი ქვეყნისთვის! მაგრამ მაინც ვერა. ზოგიერთისთვის ესეც არ კმარა. ზოგიერთისთვის კი არა, მთელი კომისიისთვის გაურკვეველია, თუ რა უნდა გააკეთოს ქვეყნისთვის. რა და: გზა უნდა გაუხსნას ისეთ ბრწყინვალე სახელმძღვანელოს, როგორიცაა „ტრიასის“ პირველი კლასის ქართული ენა.
აი, კიდევ რის გაცნობიერებაში უნდა დაეხმაროს ვენდი გრიფირების კომისიის წევრებს.
გიორგი ჭაუჭიძე
|