2012-12-19
გამიზნულად „ჩაგდებული“ სახელმძღვანელოები თუ მოუქნელი კონკურსის შედეგი
გამომცემლობა „დიოგენემ“, 28 ნოემბერს, for.ge-ს საპრესკონფერენციო დარბაზში, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს მიერ 2011 და 2012 წლებში ჩატარებული სასკოლო სახელმძღვანელოების გრიფირების კონკურსების შედეგებს მიუძღვნა ბრიფინგი.
2006 წლიდან გამომცემლობა „დიოგენე“ აქტიურადაა ჩართული ზოგადი განათლების რეფორმის ერთ-ერთი მიმართულების — სასკოლო სახელმძღვანელოების შექმნისა და გამოცემის — განხორციელებაში. რეფორმის პირველსავე წელს „დიოგენეს“ 12 სახელმძღვანელოს მიენიჭა გრიფი. ასეთივე წარმატებებით აღინიშნა შემდგომი წლებიც და, 2011 წლისთვის, გამომცემლობას უკვე 100-ზე მეტი დასახელების სახელმძღვანელო ჰქონდა გამოცემული როგორც ქართულენოვანი, ისე არაქართულენოვანი სკოლებისათვის.
2011 წლიდან ვითარება მკვეთრად შეიცვალა — გრიფირების კონკურსზე „დიოგენეს“ მიერ წარდგენილი 20 სახელმძღვანელოდან 18 იქნა დაწუნებული, ხოლო 2012 წლის კონკურსზე წარდგენილი 39 სახელმძღვანელოდან — 17.
„2011 და 2012 წლებში სასკოლო სახელმძღვანელოების გრიფირების წესში რამდენიმე ისეთი ცვლილება შევიდა, რომლებმაც, ფაქტობრივად, აზრი დაუკარგა კონკურსის ჩატარებას, თუმცა ამ პირობებშიც კი, იგი უაღრესად ტენდენციურად ჩატარდა. გარდა ამისა, ჩვენს ხელთ არსებული ინფორმაციის თანახმად, ამ ტენდენციურობას გამიზნული ხასიათი ჰქონდა და მიმართული იყო იმ სახელმძღვანელოების ჩასაგდებად, რომლებიც დიდი პოპულარობით სარგებლობდა მასწავლებელთა და მოსწავლეთა შორის და სახელმძღვანელოების ბაზრის მნიშვნელოვანი ნაწილიც ეკავა, — აცხადებს გამომცემლობის დირექტორი თამარ ლებანიძე, — რამდენიმე წლის წინ სახელმძღვანელოების ბაზარზე მეორე პოზიციაზე ვიყავით რაოდენობის თვალსაზრისით, ამას კი, რასაკვირველია, ჩვენი სახელმძღვანელოების ხარისხი განსაზღვრავდა. მას შემდეგ, რაც განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო დიმიტრი შაშკინმა ჩაიბარა და სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრში ნათია ჯოხაძე მივიდა, დაიწყო მკვეთრი ცვლილებები, საკანონმდებლო და პროცედურული თვალსაზრისით, ასევე, ჩვენი აზრით, — არასწორი და, შესაძლოა, დანაშაულებრივი ქმედებებიც კი — ამ უარყოფითმა ცვლილებებმა დააზარალა არა ერთი და ორი გამომცემლობა, ასევე სკოლა, მოსწავლე და მასწავლებელი. სწორედ ამაზე გვინდა განსაკუთრებული ყურადღების გამახვილება.
ხაზი უნდა გავუსვა იმ გარემოებასაც, რომ კონკურსში მონაწილეობა ფასიანია, რასაკვირველია, თანხას იმისთვის იხდის გამომცემლობა, რომ გარკვეული ობიექტურობა იყოს გარანტირებული. შარშან, ჩვენმა გამომცემლობამ კონკურსში მონაწილეობის მისაღებად 59 200 ლარი გადაიხადა. ვფიქრობ, ეს მნიშვნელოვანი გარემოებაა და საჭიროა ამის შესახებ საზოგადოებამ იცოდეს. კონკრეტულად „დიოგენეს“ შემთხვევაში, გეტყვით, რომ მრავალპროფილიანი გამომცემლობა ვართ და გამოვცემთ არა მარტო სახელმძღვანელოებს. ფინანსური მდგრადობის თვალსაზრისით, ჩვენთვის მნიშვნელოვანია, სახელმძღვანელოებში იყოს ობიექტურობა და შედეგი.
მეორე, რაზეც მინდა ყურადღება გავამახვილო, არის ის, რომ პრობლემები ამ სისტემაში ბოლო 3 წლის განმავლობაში გაჩნდა და ნელ-ნელა განვითარდა. ალბათ, გაგიჩნდებათ კითხვა, რატომ ვიყავით ჩუმად, მაგრამ გიპასუხებთ, რომ ჩუმად არ ვყოფილვართ, ამას სასამართლო პროცესი ადასტურებს. ვცდილობდით სიმართლის დადგენას. ასევე, რეგულარულად ვლაპარაკობდით ამ სისტემაში შექმნილ პრობლემებზე შეხვედრებზე როგორც განათლების სამინისტროში, ისე სხვაგან, კოლეგებთან და, ნაწილობრივ, ჟურნალისტებთანაც. სისტემა მთლიანად ჩაიკეტა, ანონიმური გახდა, სიმართლის დადგენა კი — შეუძლებელი.
ჩვენი მთავარი მიზანი და ამოცანა, ამ ეტაპზე, არის ის, რომ გამოცდილება, რაც ამ ხნის განმავლობაში დაუგროვდა გამომცემლობებს, განზოგადდეს და გრიფირების წესზე მუშაობა განათლების სამინისტროსთან ერთობლივად შევძლოთ. აუცილებლად გავითვალისწინოთ უარყოფითი შედეგები, პროცედურული პრობლემები და ყველაფერი იდეალურად გავმართოთ, რა თქმა უნდა, იმის გათვალისწინებით, რომ საბოლოო პროდუქტი — სახელმძღვანელო — ხარისხიანი იყოს, მოსწავლისა და მასწავლებლისათვის მისაღები. დღევანდელი ჩვენი ბრიფინგი, სწორედ ამას ეძღვნება — აშკარა გავხადოთ სისტემაში არსებული პრობლემები, რომლებმაც ბოლო წლების განმავლობაში ასეთი სერიოზული და მასშტაბური ხასიათი მიიღო და, სავარაუდოდ, კორუფციისა და დანაშაულებრივი ქმედებების პრობლემაც გამოიკვეთა. იმედია, სიმართლე გაირკვევა, ბოლოს და ბოლოს, სიმართლე და გამჭვირვალობა, რომელიც ასე ძალიან სჭირდება ამ სისტემას, უზრუნველყოფილი იქნება.“
ბრიფინგზე გამომცმელობა „დიოგენეს“ რედაქტორმა სოლომონ ნოზაძემ დეტალურად ისაუბრა, თუ როგორ ხდებოდა სახელმძღვანელოების გრიფირების ფალსიფიცირება და როგორ გაჩნდა პრივილეგირებული გამომცემლობა, რომელმაც მთლიანად აითვისა სახელმძღვანელოების ბაზარი არაკვალიფიციური ექსპერტების მიერ შეფასებული უხარისხო სახელმძღვანელოებით.
სოლომონ ნოზაძე: „სამი წლის წინ დაიწყო ახალი ექსპერიმენტი, გამოცხადდა კონკურსი არა სახელმძღვანელოებზე, არამედ სახელმძღვანელოთა სერიებზე. ეს იმდენად სწრაფი ტემპი იყო, რომ გამომცემლობები ვერ ახერხებდნენ სრულფასოვანი პროდუქციის შექმნას, ამიტომაც იყო შემდეგ პრეტენზიები, რომ სახელმძღვანელო არ ვარგა. ჩვენც ვაღიარებთ, რომ 6-7 თვე ხარისხიანი სახელმძღვანელოს შესაქმნელად საკმარისი დრო არ არის. ვაბარებდით ნახევარფაბრიკატებს და შემდეგ ხდებოდა მისი გამოსწორება და სათანადო კონდიციამდე მიყვანა. შემდეგ, როცა ამ ცენტრის ხელმძღვანელად ნათია ჯოხაძე მოვიდა, წამოაყენა სავსებით სწორი და მისაღები იდეა, რომ სახელმძღვანელოები ყოველ წელს არ გამოსულიყო, ეს კონვეიერი შეწყვეტილიყო და თითოეული სახელმძღვანელოს შესაქმნელად უნდა გამოყოფილიყო მეტი დრო, ვთქვათ, ორი წელი. ამ ხნის განმავლობაში, საავტორო ჯგუფი მოახერხებდა კარგი სახელმძღვანელოს დაწერას, სხვათა შორის, ექსპერტებიც მოახერხებდნენ უფრო კვალიფიციურად შეფასებას. ისინი გრძნობდნენ, რომ ექსპერტიზა სათანადო დონეზე არ იყო. ეს ყველაფერი ქალბატონმა ნათიამ განუცხადა გამომცემლობებს. მიუხედავად იმისა, რომ გამომცემლობებს ასეთი მეთოდი სულაც არ აწყობთ და ურჩევნიათ, ყოველწლიურად გამოსცენ სახელმძღვანელოები (რადგან ეს მათთვის ფინანსურად უფრო მომგებიანია), რეალურად საღი და მისაღები წინადადება იყო. მაგრამ მოხდა სრულიად გაუგებარი და მოულოდნელი რამ, ერთი თვეც არ იყო გასული, ისევ დაიბარეს გამომცემლობები და უთხრეს, რომ კონკურსი გამოცხადდა არა პირველ ან მეორე კლასზე, არამედ პირველიდან მეექვსე კლასის ჩათვლით ყველა სახელმძღვანელოზე. ეს იმას ნიშნავს, რომ თუ გინდა, მაგალითად, III კლასის ქართულის სახელმძღვანელოზე მიიღო კონკურსში მონაწილეობა, უნდა დაწერო არა მხოლოდ მესამე კლასის, არამედ პირველიდან მეექვსე კლასის ჩათვლით, წინააღმდეგ შემთხვევაში, კონკურსში მონაწილეობას ვერ მიიღებ. წარმოიდგინეთ ასეთი აბსურდი — 6-7 თვეში ვერ ვასწრებდით ერთი სახელმძღვანელოს (და მხოლოდ ჩვენ კი არა, ვერავინ ვერ ასწრებდა) და როგორ მოვასწრებდით იმავე დროში 6 სახელმძღვანელოს დაწერას. თან ყოველი სახელმძღვანელოს შეფასება ცალ-ცალკე ქულით ხდებოდა — ანუ, თუ 6-დან რომელიმე სახელმძღვანელო ვერ მიიღებდა გამსვლელ ქულას, კონკურსს მიღმა რჩებოდა. თან ეს იმის ფონზე მოხდა, რომ აიწია გამსვლელმა ქულამ — 50-პროცენტიანი ბარიერი 90 პროცენტით შეიცვალა, რაც იმთავითვე სრული აბსურდი იყო — იგივე დროში უნდა დაგვეწერა ექვსი სახელმძღვანელო და თითოეულს უნდა გადაელახა 90-პროცენტიანი ბარიერი.
შეგვიძლია გითხრათ, რომ ეს იყო კონკურსის პირობა, რომელიც ვერ დაკმაყოფილდებოდა. ასეთი ბარიერი რომ ყოფილიყო ადრე, მაშინ ვერც ერთი სახელმძღვანელო გრიფს ვერ მიიღებდა და, წლების განმავლობაში, სკოლა სახელმძღვანელოების გარეშე დარჩებოდა.
რამ განაპირობა ბარიერის აწევა? ერთი შეხედვით, კეთილშობილური მოსაზრება იყო — მხოლოდ საუკეთესოები გასულიყო, სინამდვილეში ამაში ჩადებული იყო მარტივი ეშმაკობა — 90-პროცენტიანი ბარიერის გადალახვას ძალიან ცოტა სახელმძღვანელო შეძლებდა.
თუ გადახედავთ შეფასების სქემას, ნახავთ, რომ სერიიდან აგდებდნენ მხოლოდ ერთ წიგნს, ყველგან, ყველა გამომცემლობაში. თან არა ისე, რომ წიგნს დაბალი შეფასება ჰქონდეს, არა, 88 ან 87 ქულა აქვს მინიჭებული — ძალიან კარგი წიგნია, მაგრამ მცირე ლაფსუსი აქვს, ცოტა დააკლდა და ამიტომ ჩავარდაო. ეს სქემა ნათელს ჰფენს ყველაფერს.
პრაქტიკულად, არანაირი კონკურსი არ ტარდებოდა. წინასწარ იყო ცნობილი, რომელი სახელმძღვანელო უნდა გასულიყო და რომელი არა.
რაც შეეხება კონკურსის სხვა პირობებს, შეიძლება კურიოზებადაც კი მოგეჩვენოთ ან არ დამიჯეროთ. იმის გარდა, რომ ამდენი წიგნი უნდა მოგვემზადებინა, რაც ფარსი იყო, ასეთივე ფარსი იყო კონკურსის სახელმძღვანელოების შეფასება. მოგიყვანთ მაგალითს — „დიოგენეს“ ქართულის სახელმძღვანელოს აფასებდა ჯგუფი, რომელიც არ აფასებდა, მაგალითად, „ინტელექტის“ იმავე კლასის სახელმძღვანელოს, ანუ არ არსებობდა ჯგუფი, რომელიც საკონკურსოდ შესულ ყველა სახელმძღვანელოს იცნობდა, არ ხდებოდა შედარება, აქედან გამომდინარე — არც კონკურსი. ნამდვილად კურიოზია, რომ არ არსებობდა ჯგუფი, რომელსაც წაკითხული ჰქონდა ყველა სახელმძღვანელო, აქედან გამომდინარე, ექსპერტს წარმოდგენა არ ჰქონდა სხვა სახელმძღვანელოზე უკეთესი იყო თუ უარესი ის სახელმძღვანელო, რომელსაც ჩააგდებდა.
მესამე კურიოზი ის არის, თუ როგორ ხდებოდა ექსპერტების შერჩევა. შემიძლია მოგიყვანოთ მაგალითები, როგორ ირჩევდნენ ექსპერტებს. 1 მარტი კონკურსის ბოლო ვადაა, 12 რიცხვში მირეკავს ჩვენი ერთ-ერთი სახელმძღვანელოს ავტორის მეუღლე, პროფესიით ისტორიკოსი და მეუბნება — დამირეკეს და მკითხეს, ხომ არ მოხვალ ისტორიის სახელმძღვანელოს შესაფასებლადო, ანუ შუა კონკურსში მას შესთავაზეს ექსპერტობა. ეს გამაოგნებელი იყო. რამდენიმე დღის შემდეგ მირეკავს ჩემი ძმა, გიორგი ნოზაძე, რომელიც განათლების ექსპერტია, მათემატიკოსი და იმავეს მეუბნება, მასაც ექსპერტობა შესთავაზეს. უარის მიღების შემდეგ კი, ორივეს სთხოვეს, იქნებ სხვა მათემატიკოსი ან ისტორიკოსი მოგვიძებნოთო. თქვენ რა შთაბეჭდილება გრჩებათ ამის შემდეგ — კონკურსი ვინმეს აინტერესებდა? ექსპერტები ფორმალურად სჭირდებოდათ თუ მართლა შემფასებლებად? რაც მთავარია, ექსპერტები ორი კვირით ადრე უნდა მოემზადონ და შემდეგ ჩაერთონ კონკურსში, ამათ კი შუა კონკურსის დროს ჯერ შეკრებილიც არ ჰყავდათ გუნდი. მოხდა კიდევ ასეთი რამ, ჩემთან და ქალბატონ ლალისთან, რომელიც ასევე რედაქტორია გამომცემლობა „დიოგენეში“, მოვიდნენ ჩვენი მეგობრები, რომლებიც სახელმძღვანელოების ექსპერტებად იყვნენ მიწვეულები და გვთხოვეს, გვესწავლებინა მათთვის, როგორ შეეფასებინათ სახელმძღვანელოები. ჩვენ მათ ტრენინგი ჩავუტარეთ. ასეთი ვითარება იყო. ეს ყველაფერი ბადებს ეჭვს, რომ არანაირი კონკურსი არ ტარდებოდა და ეს იყო ფორმალობა.
როცა სიკო ჯანაშია იყო ამ ცენტრის ხელმძღვანელი, მაშინ სააპელაციო მექანიზმი არსებობდა, მართალია, აბსოლუტურად ფორმალური, რადგან სააპელაციო კომისიაც იმავე ექსპერტებით იყო დაკომპლექტებული, ვინც სახელმძღვანელოებს აფასებდნენ. როგორც წესი, სააპელაციო მოთხოვნები არ კმაყოფილდებოდა. მაგრამ შემდეგ, ეს აპელაციის მექანიზმიც გააუქმეს. მხოლოდ სასამართლოსთვის შეგეძლო მიგემართა. ეს, ჩვენს კისერზე ვიწვნიეთ და იმასაც გეტყვით, რა ხდებოდა სასამართლოში. საჩივარი შევიტანეთ ერთ-ერთ სახელმძღვანელოს — „ჩემი სამშობლოს“ — შემფასებელ რამდენიმე ექსპერტზე. მაგრამ ჩვენ ხომ ისეთ სახელმწიფოში ვცხოვრობდით, სადაც კონკრეტულად რომელიმე ადამიანის საჩივარი, მთლიანად ცენტრის ან სისტემის, მეტიც, ხელისუფლების საჩივრად აღიქმებოდა. ისეთი რამ გამოვიარეთ, რამაც იმ „ლეგენდარულ“ წარმოდგენებსაც, რაც ჩვენს სასამართლოზე არსებობდა, გადააჭარბა.
ორი ექსპერტის შეფასება აბსოლუტურად იდენტურია, არა მხოლოდ შინაარსით, არამედ ყოველი სიტყვით, შეცდომებითაც კი. როცა მოსამართლეს ეს ვუთხარით, ასეთი პასუხი მივიღეთ, — რატომ არ შეიძლება ერთნაირი შეფასებები იყოსო. თუმცა, ექსპერტები მაინც დაიბარეს და ჰკითხეს, ერთმანეთისგან ხომ არ გადაიწერეს შეფასებები. პასუხი იყო — არა, არ გადაგვიწერია, ამას როგორ ვიკადრებდითო და ყველაფერი ამით დასრულდა. ასეთი იყო სასამართლო პროცესი... სხვათა შორის, აბსოლუტურად იდენტურია ქულობრივი შეფასებებიც. მაგალითად, ერთ-ერთი შეფასებისას ექსპერტს შეეშალა და, ერთის ნაცვლად, ორ გრაფაში ჩაწერა შეფასება — 0 და 1, შემდეგ იქვე გადაშლილია ნული და დატოვებულია 1. მეორე ექსპერტის შეფასების ფურცელზეც ზუსტად იგივე მეორდება. მიუხედავად ასეთი უამრავი არგუმენტისა, რასაკვირველია, სასამართლო პროცესი წავაგეთ და მთელი უბედურება „დიოგენეს“ გამომცემლობისთვის სასამართლოს შემდეგ დაიწყო, ანუ „დიოგენე“ პერსონა ნონგრატად გამოცხადდა და ანგარიში გაგვისწორეს — შემდეგ წელს, როცა კონკურსი გამოცხადდა, 20 სახელმძღვანელოდან 18 ჩავარდა, გავიდა მხოლოდ 2. წინა სტატისტიკით, პირიქით იყო ხოლმე. რაც მთავარია, ის ორი სახელმძღვანელოც მხოლოდ იმიტომ გავიდა, რომ არ ჰყავდა მოწინააღმდეგე. არც ერთი სახელმძღვანელოს ქულობრივი შეფასება არ ასახავდა მის სისუსტეს და სიძლიერეს. მაგალითად, მესამე კლასის ბუნების სახელმძღვანელო შედარებით სუსტი იყო, მეოთხე და მეხუთე კლასის ბუნების სახელმძღვანელოები კი, რომლებსაც წინა წლებში გრიფი ჰქონდა მინიჭებული, თან მაღალი შეფასებებით, გაცილებით ძლიერი. ეს სახელმძღვანელოები ერთი და იმავე ქულებით იყო შეფასებული. აქედან დასკვნის გაკეთება ძალიან იოლია, ვინმეს რომ წაეკითხა ეს სახელმძღვანელოები, ალბათ, თავში მოუვიდოდა აზრად, რომ შესაბამისი ქულები დაეწერათ, სისუსტის ან სიძლიერის მიხედვით, მეოთხე და მეხუთე კლასის სახელმძღვანელოები მეტ ქულებს იმსახურებდა. ერთ-ერთი სახელმძღვანელო, რომელიც ექსპერტების მიერ წაკითხული აღმოჩნდა, მუსიკის სახელმძღვანელოა. ამის გამო მათ მადლობაც კი ვუთხარი, მიუხედავად იმისა, რომ სახელმძღვანელო ჩავარდა და გრიფი ვერ მიიღო, მაგრამ, რაც მთავარია, ექსპერტებმა სახელმძღვანელო წაიკითხეს.
და მაინც, რატომ მოხდა ეს?
ფორმალური მიზეზი — რაც შეიძლება მაღალი ხარისხის სახელმძღვანელოები შექმნილიყო და, რაც მთავარია, სახელმძღვანელოების რაოდენობას ეკლო. სხვათა შორის, ლიბერალიზაციის მომხრე ჩვენ არასდროს ვყოფილვართ (ბაზარზე ყოფილიყო 7-8 ან მეტი ერთი და იმავე დასახელების სახელმძღვანელო, ან თუნდაც 11 „დედაენა“), მაგრამ არც მკვეთრი შემცირების მომხრე ვართ (ვთქვათ 2-მდე დავიყვანოთ სახელმძღვანელოების რაოდენობა), რადგან ეს მკვეთრად ზრდის კორუფციის საშიშროებას. მით უფრო, როცა სერიული სახელმძღვანელოები შემოვიდა, აქ ლაპარაკია მილიონებზე. ამით შეიქმნა ნოყიერი ნიადაგი პრივილეგირებული გამომცემლობებისათვის. მაგალითად, ვინ დგას „მერიდიანის“ უკან, ეს პროკურატურამ უნდა გაარკვიოს. „მერიდიანი“ იყო ერთი „ჩვეულებრივი“, „საწყალი“ გამომცემლობა, რომელსაც წელიწადში 3-4 გრიფირებული სახელმძღვანელო ჰქონდა. შემდეგ, ეს ერთი „ჩვეულებრივი“ გამომცემლობა გადაიქცა მონსტრად, რომლის ყველა სახელმძღვანელომ მიიღო გრიფი, მეტიც — მასთან სხვა გამომცემლობებიც მიდიოდნენ, სთავაზობდნენ თავიანთ წიგნებს ავტორებით და თხოვნით — „დაკრიშე, გაიყვანე“ და მერე მოგება გავიყოთო.
გვქონდა ასეთი შემთხვევაც, ერთ-ერთ ჩვენს ავტორს, ნუგზარ მუზაშვილს „მერიდიანმა“ თანამშრომლობა შესთავაზა, ეს უფრო გარიგება იყო. ეს კონკურსამდე ათი დღით ადრე მოხდა. ისინი იმავე კლასის ქართულის სახელმძღვანელოს წერდნენ, მაგრამ, როგორც ჩანს, ვერ ასწრებდნენ. ამიტომ იფიქრეს, გამზადებულ სახელმძღვანელოს თავისი ავტორით წავიყვანთო, მაგრამ ვერ მოახერხეს, ანუ გარიგება არ შედგა! ავტორმა უარი განაცხადა. თქვენ წარმოიდგინეთ, ჩემნაირი პესიმისტი ადამიანის გაკვირვებაც კი გამოიწვია იმ ფაქტმა, რომ „მერიდიანის“ სახელმძღვანელო გავიდა და ნუგზარ მუზაშვილის სახელმძღვანელო ჩავარდა. ანუ, ფაქტობრივად, გრიფი მიიღო არარსებულმა სახელმძღვანელომ და ჩავარდა ძალიან პოპულარული და კარგი სახელმძღვანელო. „მერიდიანმა“ 6 სახელმძღვანელო დაწერა 6 თვეში და, რაც მთავარია, ამ სახელმძღვანელოებმა 90-პროცენტიანი ბარიერი გადალახეს. მერწმუნეთ, 6 თვეში 6 წიგნის დაწერას კი არა, დაკაბადონებასაც ვერ მოასწრებთ. გამოიკვეთა ისიც, რომ მათი მიზანი მხოლოდ თავიანთი წიგნების გამარჯვება კი არა, სხვა გამომცემლობების დაძირვაც იყო. ამის შემდეგ რა კონკურსზე შეიძლება ლაპარაკი. მონოპოლია მთლიანად „მერიდიანმა“ აიღო და მას მიება „კლიო“, რომელიც იმ სახელმძღვანელოებს სთავაზობდა, რომელიც „მერიდიანს“ არ ჰქონდა.
ასე ხორციელდებოდა სახელმძღვანელოების გრიფირების კონკურსი, ცენტრს გარკვეული კვალიფიკაცია მაინც ჰქონდა, მას შემდეგ, რაც ეს ადამიანებიც ჩამოაცილეს საქმეს და კოკა სეფერთელაძეს შერჩა ყველაფერი, მდგომარეობა განსაკუთრებით გაუარესდა. ამიტომაც მოგვარდა „ასე კარგად“ ყველაფერი. ისინი აბსოლუტურად არაკვალიფიციურები იყვნენ, ვერ მოაბეს თავი კონკურსის ჩატერებას, ვადების შენარჩუნებას, რეცენზიის დამწერი ხალხის მოძებნას.“
ბრიფინგზე გამომცემლობა „დიოგენემ“ საჯარო გახადა ის შესაძლო ცვლილებები, რომელიც „ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულების სახელმძღვანელოს გრიფირების მინიჭების წესში“ შეიძლება განხორციელდეს. გამომცემლობის დირექტორმა იმედი გამოთქვა, რომ: „ერთობლივი ძალისხმევა ხელს შეუწყობს სამართლიანობის აღდგენას და განათლების სამინისტროს დღევანდელი მესვეურების მიერ სასკოლო სახელმძღვანელოების გრიფირების ღია და გამჭვირვალე კონკურსის უზრუნველყოფას.“
რაც შეეხება სამართლებრივ მხარეს, გამომცემლობის ინტერესების დამცველმა, იურისტმა ირაკლი ყანდაშვილმა განაცხადა, რომ: „ვაპირებთ სათანადო რეაგირების მოხდენას. კერძოდ, გვაქვს კონკრეტული პრეტენზიები სახელმძღვანელოების 2012-2013 წლების გრიფირების მიმართ. მსგავსი პრეტენზიები აქვს არაერთ გამომცემლობას და რამდენიმეს უკვე შეტანილი აქვს განაცხადი პროკურატურაში. აღნიშნული მიმართულებით ჩვენც ვაპირებთ ნაბიჯების გადადგმას, ამის შესახებ ინფორმაციას საჯაროს გავხდით მედიისათვის.“
P.S. გაზეთის რედაქციამ კომენტარისთვის მიმართა განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს ეროვნული სასწავლო გეგმების დეპარტამენტის უფროსს ნათია ჯოხაძეს და განათლების ხარისხის განვითარების ეროვნულ ცენტრს.
ნათია ჯოხაძე: „უპირველესად, ჯერ უნდა გაიმიჯნოს გრიფირების პერიოდები 2011 წლის ჩათვლით და 2012 წელს. 2011 წლამდე სახელმძღვანელოების შეფასებისა და გრიფირების პროცესს ახორციელებდა სსიპ ეროვნული სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრი, ხოლო 2012 წელს სახელმძღვანელოების შეფასებისა და გრიფირების პროცესი განახორციელა სსიპ განათლების ხარისხის განვითარების ეროვნულმა ცენტრმა.
2011 წლის ჩათვლით ჩატარებული სახელმძღვანელოების შეფასებისა და გრიფირების საკითხებზე ჩვენ ვამზადებთ დეტალურ ინფორმაციას, რომელსაც უახლოეს მომავალში წარვადგენთ დაინტერესებული აუდიტორიის წინაშე.“
ნანა კილასონია, სტრატეგიული განვითარების სამსახურის გრიფირების სამმართველოს უფროსი: „მე არ ვარ უფლებამოსილი პირი ამ სკითხზე ჟურნალისტებთან გავაკეთო კომენტარი, მიმდინარეობს საკადრო ცვლილებები და დეპარტამენტის უფროსის თანამდებობა ჯერჯერობით ვაკანტურია. გეტყვით იმას, რომ გამომცემლობა „დიოგენეს“ სახელმძღვანელოს ავტორებმა საჩივარი შეიტანეს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროში. ჩვენ ვამზადებთ პასუხს, ვრცელი ანგარიშის სახით, რომელიც მალე გახდება საზოგადოებისათვის ცნობილი.“
ლალი ჯელაძე
|
