2011-12-21 რას ნიშნავს საქართველო ჩემთვის სოხუმიდან დაწყებული, ლტოლვილობა დამებედა!
აფხაზეთის განათლების განყოფილების თანამშრომელთა შემცირების შემდეგ თბილისის ¹44 საჯარო სკოლაში დავიწყე მუშაობა, ამ უკანასკნელის დახურვის შემდეგ —კერძო სკოლა „თამარიონში“; აქაც არ გამიმართლა: ისიც სხვა კერძო სკოლას შეუერთდა და კვლავ უადგილოდ აღმოვჩნდი (თუმცა სერტიფიცირება კი გავიარე), ახლა რუსულ კერძო სკოლაში ვარ. ჩემთვის მთავარია, საქართველოში ვიყო და თან სკოლაში, სხვას ყველაფერს ეშველება!
ძალიან საინტერესოა სხვადასხვა ეროვნებისა და მრწამსის ბავშვებთან მუშაობა. ასე მგონია, დიდი მისია დამეკისრა: ვასწავლო ქართული მათ და ამავე დროს, საქართველო და მისი კულტურაც შევაყვარო. თუმცა, ჩვენს ქვეყანას თავისი მაგიური ძალა აქვს. ახლახან აკაკი წერეთლის „განთიადი“ გავიარეთ IX კლასში და მოსწავლეებს კლასშივე დასაწერად მივეცი თემა: „რას ნიშნავს საქართველო ჩემთვის“. ძალიან მომინდა, ზოგიერთი მათგანი თქვენთვისაც წამეკითხვინებინა, რათა კიდევ ერთხელ მივმხვდარიყავით ყველა, რომ საქართველოს მხოლოდ სიყვარული გადაარჩენს, ის სიყვარული, ასე ძალუმად რომ აქვს გამჯდარი ძვალსა და რბილში აქ მცხოვრებ ყველა ეროვნების წარმომადგენელს.
აზა ქადარია
სკოლა „ინტელექტის“ ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი
***
მე დავიბადე საქართველოში. ძალიან მიყვარს ეს ქვეყანა, ვცხოვრობ თბილისში უკვე 15 წელია. მიყვარს ეს ქალაქი, ადამიანები, რომლებიც აქ ცხოვრობენ. არ ვიცი, როგორ ამბობენ სხვები, მაგრამ ქართველები ყველაზე თბილი და გულკეთილი ხალხია.
თბილისში ყველა ადგილი საოცარია, მაგრამ ყველაზე მეტად მიყვარს თბილისი ღამით. მე არც ერთხელ არ მინანია, რომ აქ დავიბადე.
ქართულად ლაპარაკი ჩემთვის ადვილია. ჩემს სამშობლოში ბევრი უმნიშვნელოვანესი ეკლესიაა, მაგალითად, სვეტიცხოველი, რომელიც ჩემი აზრით პირველი ტაძარია საქართველოში. მინდა, რომ ვნახო ეს ეკლესია.
თბილისი ძალიან გალამაზდა ამ წლებში. არ ვიცი, რას ვიზამდი თუ სხვა ქვეყანაში დავიბადებოდი, რადგან ვიცი, როგორია ჩემი სამშობლო და არ მინდა აქედან წასვლა.
მინდა ვთქვა კიდევ, რომ რუსეთის და საქართველოს კონფლიქტის მერე რუსებს არ უყვართ ქართველები. მაგრამ, ჩემი აზრით, ეს არასწორია. მე ვმეგობრობ ქართველებთან და რუსებთან და მინდა, ამ ორ ერს შორის კვლავ აღდგეს მეგობრობა.
ვლადისლავ მისიურინი
***
მე ძალიან მიყვარს საქართველო, მე ნახევრად ქართველი ვარ. ხშირად ჩამოვდივარ საქართველში ზაფხულში ან ზამთარში, მაგრამ მე ახლა ერთი წელია აქ ვსწავლობ. აქ საქართველოში ძალიან კარგი ხალხია. საქართველო ძალიან ლამაზი ქვეყანაა. მე მიყვარს ჩემს მეგობრებთან ერთად სეირნობა, ზღვაზე ბანაობა და კასპის სოფელი. მე ფიქრობ, რომ საქართველო არის ყველაზე ლამაზი ქვეყანა. ძალიან ვამაყობ, რომ საქართველოში ვარ და დედით ქართველი ვარ.
ვახტანგ ნაგლერი
***
საქართველო არის ჩემი სამშობლო. ქართველი არ ვარ, მაგრამ ამ ქვეყნის სიყვარულს ღრმა ფესვები გაუდგამს ჩემს გულში. აქ არის ყველაფერი ის, რაც მიყვარს, რასაც ვერასოდეს დავივიწყებ.
ალბათ, ყველაზე ცუდია ცხოვრებაში წასვლა იქედან, სადაც ყველა გიყვარს, იმ ქვეყნიდან, რომელმაც გაგზარდა...
შეიძლება, ქართული გვარი არ მაქვს, მაგრამ სულით ჩემს თავს ქართველად ვგრძნობ. დარწმუნებული ვარ, ვერასდროს ასე ვერ შევიყვარებ სხვა ქვეყანას. მე საქართველოს პატრიოტი ვარ და ვამაყობ ამით.
საქართველო ჩემთვის არ არის უბრალო ტერიტორია, ქალაქები და გზები. ის ჩემი სულია. ეს ქვეყანა ხომ არავის ტოვებს გულგრილს. ვინც კი ერთხელ ნამყოფია აქ, ვერასოდეს დაივიწყებს მას, ყოველთვის გულში ექნება აქ გატარებული დრო.
ყველაზე მეტად საქართველოში მომწონს ხალხის თბილი გული. როდესაც მიდიხარ სადმე საზღვარგარეთ, გგონია, რომ იქაც ასე იქნება — ასეთივე გულთბილი ხალხი, მაგრამ თურმე არა!
ქართველები განსხვავებულები არიან.
საოცარი კი ისაა, რომ ყველაფერი საქართველში არის ჩემთვის მშობლიური, ღვიძლი! ყველაზე მეტად ვამაყობ იმით, რომ ამ მშვენიერ ქვეყანაში ვცხოვრობ.
ოქსანა მარტინენკო
***
მე ახალი ჩამოსული ვარ საქართველოში, მაგრამ იმდენად მომეწონა ეს ქვეყანა, რომ აქედან წასვლის სურვილი არ მაქვს. მე ვცხოვრობდი საქართველოში პატარაობისას და მერე ჩემი ოჯახი გადავიდა რუსეთში. იქ დავყავით რვა წელი და შარშან ისევ ჩემოვედით საქართველოში. იმდენად შეცვლილი დამხვდა ეს ქვეყანა, რომ არ მჯეროდა, თუ საქართველოში ვიყავი. ბევრი რამ შეიცვალა ჩემს ქვეყანაში. ბევრი რამ აშენდა, გააუმჯობესეს გზები, გაალამაზეს ქუჩები. მთავარი, რასაც მივხვდი, არის ის, რომ ყველაფერს საკუთარ სამშობლოში ცხოვრება სჯობია. მე ძალიან მიყვარს საქართველო და მუდამ მეყვარება.
ზაზა ქურასბედიანი
***
მე დავიბადე რუსეთში. ნახევრად რუსი ვარ, ნახევრად მუსულმანი... მაგრამ, ჩემი სახლი, ჩემი ადგილი მხოლოდ საქართველოშია. ვერანაირი სიმდიდრე, ვერც ერთი ადამიანი ვერ გადამაყვარებს ჩემს ქალაქს, რადგან, ასე მგონია, სხვა ადგილს ჩემი გული ვერ მიიღებს, როგორც სახლს.
აქ ჩემი ცხოვრებაა, ჩემი პატარა სამოთხეც და ჯოჯოხეთიც. რომლის გარეშე ვერც თვალებს გავახელ, ვერც ვისუნთქავ. ესაა ადგილი, სადაც მე პირველი ნაბიჯი გადავდგი, გადავლახე ტკივილის ზღვა (რაც ალბათ გაგიკვირდებათ). მაგრამ ეს ჩემი სახლია და სხვა არ მინდა. ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს საქართველოდან წასვლისას ჩემი ცხოვრება შეწყდება სწორედ იმ წუთში, როდესაც გადავკვეთ საზღვარს.
დავდივარ თბილისის და რუსთავის ქუჩებში. ვხედავ ამ ხალხს, ყველას სახეში ვკითხულობ ცხოვრების აზრს. ვტირი ბავშვობის შეცდომებზე... ესაა ცხოვრებაც, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ჩემს გულს ამ ქვეყნის სიყვარული ავსებს და ეს სიყვარული დამეხმარება ყველაფრის დაძლევაში.
მიყვარხარ, ჩემო საქართველოვ!
ნინო ბელობოროდოვა
Рассвет
Святая гора задумалась,
На звезду смотрит, путь освещавшую.
Лучиком света окуталась,
Могила героя падшего.
Святая гора успокоилась,
Слушает речки журчание.
Река поёт колыбельную,
Тому, кто врагу не кланялся.
Святая гора в сердце спрятала
Могилу для внуков будущих,
Отцу Давиду завет дала
Передать потомкам, родину любящих.
Писатель, с чувством запутанным,
Взгляд на округу бросает.
И сердца ответами разными,
Краю красивому песни слагает.
Земля изумрудная, небо лазурное –
Моя сторона, моя родина шумная.
И вот, я вернулся, вернулся, но болен.
Стань моим лекарем, лечащим горе.
Не выдержал осиротения,
Кровавые слёзы пролил.
Душе и сердцу не хватило терпения,
Тебя я увидеть спешил!
А впереди меня встречали
Твое солнце и луна.
И звёзды группами блестали,
Земля была освещена.
Сердце забилось от радости,
В прошлом остались печали.
Роза с фиалкой увядшие,
Жизнью опять задышали.
Небо лазурное, земля изумрудная –
Край мой, лечащий душу.
Я твой, за тебя лишь умру я.
Оплакивай меня в холод и стужу.
Не мучай меня ни живым, ни мертвым,
Укрой меня под своим склоном.
А когда я умру, только помни,
О моём завещании скромном:
Родина Мать, много не надо мне,
Ты передай лишь меня земле своей,
Небо алмазное, земля изумрудная –
Ты моя родина чудная!
ნინო ბელობოროდოვას თარგმანი
***
ჩემთვის საქართველო ბევრს, ძალიან ბევრს ნიშნავს! ეს, ალბათ, იმიტომ, რომ ის ჩემი სამშობლოა. სამწუხაროდ, აქ მხოლოდ ორი წლის წინ ჩამოვედი, მაგრამ შორიდან მიყვარდა ის. ჩამოსვლის შემდეგ კი უფრო გამიღრმავდა ეს გრძნობა. მიყვარს ჩემი თბილი ხალხი და არც არასოდეს არ მინდა სხვაგან ვიცხოვრო. აქ არც არაფრის მეშინია იმიტომ, რომ ვიცი, დამეხმარებიან, სხვაგან კი, სხვის ქვეყანაში, მუდამ ვგრძნობ რაღაც შიშს.
მიყვარს, ძალიან მიყვარს საქართველო.
თენგიზ ბეგიშვილი
***
საქართველო ჩემი სამშობლოა. აქ დავიბადე და აქ ვიზრდები, აქ გავატარე ბავშვობის საუკეთესო წლები და დანამდვილებით ვიცი, რომ, სადაც არ უნდა მომიწიოს ცხოვრებაში წასვლა, მუდამ ასე ძლიერ მეყვარება ჩემი სამშობლო და არასოდეს დავივიწყებ მას. ან როგორ დავივიწყო? ჩემთვის თითოეული ქუჩა, თითქმის ყველა კუთხე ნაცნობია. მართლაც, რომ ეს საოცარი ქვეყანაა და ამას ვამბობ არა იმიტომ, რომ ის ჩემი სამშობლოა, არამედ იმიტომ, რომ მართლა ასეა.
საქართველოს თითო კუთხეს თავისი კოლორიტი, თავისი პეწი აქვს, თავისი ტრადიციები, საჭმელი, ცეკვა, სიმღერა და სხვა მრავალი რამ, თუმცა იმდენად პატარა ქვეყანაა, რომ საშუალო ზომის პოლიტიკურ რუკაზე ძლივს თუ იპოვი! მაგრამ ამის მიუხედავად, ამ პატარა ქვეყანამ თავისი ისტორიით დაამახსოვრა თავი მთელ მსოფლიოს.
ნელ-ნელა საქართველოც იწყებს მასიურ განვითარებას. თითოეული მხარე რესტავრაციას განიცდის, თბილისის ყველა ქუჩა განახლებულ სახეს იღებს. ყველაფერი თანდათან უმჯობესდება და მე, როგორც საქართველოს მოქალაქეს, ძალიან მიხარია ეს.
რას ნიშნავს საქართველო ჩემთვის? იგი ჩემთვის ყველაფერია: ცხოვრება, ბედნიერება, მოგონებები, დაუვიწყარი წუთები, თოვლის ფანტელები, ლურჯი ცა, ზურმუხტი მიწა, ზღაპრული წარსული, გაზაფხულის სურნელი და ვინ იცის, კიდევ რა!
ერთი სიტყვით, საქართველო თვითონ მე ვარ. ის ჩემშია და მე — მასში!
ნუცა ვასაძე
***
მე უკვე საქართველოში, კერძოდ, თბილისში ვცხოვრობ 14 წელია. აქ დავიბადე, აქ გავიგე, რას ნიშნავს სიყვარული, მეგობრობა, მონატრება, სევდა. საზღვარგარეთაც ვყოფილვარ და სიმართლე რომ გითხრათ, საქართველო ძალიან მენატრებოდა. გეტყვით ასე: მე საქართველოში დავიბადე, ვცხოვრობ და ის ჩემთვის ნიშნავს ცხოვრებაში გამართლებას, კარგ დასაწყისს და იმედი მაქვს, რომ ეს „კარგი“ არასოდეს შეიცვლება „ცუდით“.
მიხეილ მრადი
|